T2.07
T2.07 SD 1978 A3 36s obw 
Stil'yan Dumitrashku, moldavanin,
student mehmata MGU r.1957,
voennaya chast' 03166, Kalinin (Tver')
iyul' 1978

Na starinnom Irkutskom vokzale
Parovoza gudok progudel.
Na skamejke, pod vetkoj sireni
Mal'chugan ochen' grustnyj sidel.

Na koleni sklonilas' devchonka
Ona krasiva, kak roza, byla
Ona nezhno ego celovala
Na plecho opustilas' kosa.

Milyj Vanya! zachem pokidaesh',
Ty naverno ne lyubish' menya
Ty naverno druguyu laskaesh'
I naveki zabudesh' menya.

Verno, verno, moya dorogaya
Ya ved' dolzhen tebya ne lyubit'
Ya nachal'nika slushat'sya dolzhen
I naveki tebya pozabyt'.

Tut razdalsya gudok parovoza,
Passazhiry speshat na perron.
Mal'chugan, ne prostivshis' s devchonkoj
Pospeshil v svoj sluzhebnyj vagon.

A v vagone emu ne sidelos',
On pridvinulsya blizhe k oknu,
Na glaza navernulisya sl\ezy,
Stalo zhalko devchonki emu.

Otosh\el parovoz ot perrona,
Otosh\el na versty poltory,
U dorogi tolpa sobralasya,
Trup holodnyj devchonki nashli.

A nautro nachal'nik zastavy
Po perronu hodil sam ne svoj,
Ego doch' ot lyubvi i razluki
Pod mashinu legla golovoj.

A nautro v sluzhebnom vagone
Mal'chugana uzh m\ertvym nashli.
Tak i konchilas' zhizn' molodaya
Ot horoshej i vernoj lyubvi.

(Sr.pesnyu Geny Butorina "Est'
v sadu restoranchik shikarnyj".
Protivorechie dolg -- lyubov',
reshaemoe ne v pol'zu dolga,
oznachaet vzroslenie e`tnosa,
po L'vu Gumil\evu: u Kirshi
Danilova e`to nemyslimo, tam
v kazhdoj pesne ili odno, ili drugoe)




Vpered Nazad
Boyan  Rus/Lat  
Versiya 3 Dec 1996