T1.18 VM 1977 A2w 64s bl 
Volodya Markitanov, rabochij r.1953
nachalo avgusta 1977
Ae`rogeologiya, r.Sev. Uj

Tam, v sem'e prokurora
V bezuprechnoj otrade
Zhila dochka-krasotka
S zolotoyu kosoj,
S golubymi glazami
I po imeni Nina
Kak otec, gordeliva
I prekrasna soboj.

Bylo ej let semnadcat'
Nikomu nedostupna
I naprasno rebyata
Uvlekalisya ej:
Nikogo ne polyubit,
Ne posmotrit kak nado
Lish' s kakim-to prezren'em
Vse glyadit na lyudej

No odnazhdy na tancah
Suetlivyh, no bystryh
K nej shikarno odetyj
Urkagan podosh\el
Gordelivyj krasavec
Syn prestupnogo mira
Poklonilsya ej nizko
I uvl\ek na boston

No sud'ba vorovskaya
Izmenyaetsya chasto
To tyur'ma, to svoboda
To opyat' lagerya
I odnazhdy vo vtornik,
V den' surovyj, nenastnyj
On spalil na banu( ban, vokzal)(V. po\et: na balu)
I e\e i sebya.

Vot za krasnym stolom
Odurmanennyj dymom
P'\et otec-prokuror
Za stakanom stakan
A na chernoj skamejke
Na skam'e podsudimyh
Sidit doch' ego Nina
S nej kakoj-to zhigan.

Rasstalis' nenadolgo,
No serdca gordelivy
Tot zhigan poprosilsya
Poprowat'sya s zhenoj
I usta ih slilis'
V pocelue edinom
Lish' otec-prokuror
Zalivalsya slezoj.

Pomnyu, k zalu narsuda
Podkatil ch\ernyj voron
Ty stoyala u dvercy
Golubogo taksi
Na resnicah tvoih
Serebrilis' snezhinki
Vzglyad ustalyj no nezhnyj
Govoril o lyubvi.

Vot sizhu za reshetkoj
Ya vs\e bol'she toskuyu
Ya vs\e bol'she toskuyu,
Vspominayu tebya
Pust' surovye gody
Proletyat bezvozvratno
No ya veryu, rodnaya
Chto uvizhu tebya.




Vpered Nazad
Boyan  Rus/Lat